Η Τζάσμιν ξέπεσε ξαφνικά από τα πλούτη και την πολυτέλεια στη φτώχια, εξαιτίας μιας οικονομικής απάτης του άντρα της. Μόνο καταφύγιο πλέον για εκείνη, η αδερφή της, Τζίντζερ, μία καλοσυνάτη και τελείως διαφορετική από εκείνη, χωρισμένη μητέρα. Η Τζίντζερ ενθαρρύνει την αδερφή της να πιάσει δουλειά ως γραμματέας οδοντιάτρου, να κάνει κάτι με τη ζωή της. Η Τζάσμιν από την άλλη, ακροβατεί διαρκώς από την λογική στην παράνοια, από την αλήθεια στο ψέμα, και δεν μένει ευχαριστημένη με τίποτα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:2/5
Μία ακόμη νευρωτική. αυτόκαστροφική, τραγελαφική ηρωίδα για τον Γούντι Άλεν, που θεωρείται από πολλούς η πολυαναμενόμενη επιστροφή του. Για μένα πάλι όχι. Δεν υπάρχει τίποτα χαρισματικό στην σχεδόν σχιζοφρενική Τζάσμιν, μία γυναίκα που καθόριζε και συνεχίζει να καθορίζει τον εαυτό της από τον άντρα που είχε πλάι της. Κατεβάζει τα μαρτίνι σαν νερό και τα ηρεμιστικά σαν καραμέλες, και μένει αιωνίως ανικανοποίητη, ως μία κλασική αμερικανίδα της καλής κοινωνίας. Τίποτα καινούριο ή πρωτοποριακό σε αυτό. Η Μπλάνσετ είναι φυσικά εξαιρετική στο ρόλο της, παρασέρνοντας μαζί και το υπόλοιπο καστ, η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλή, αλλά το όλο γουντιαλενίστικο στόρυ, τελικά αποτυγχάνει. Καμία σχέση με το "Midnight in Paris" ή το "The Purple Rose of Cairo", δύο κορυφαίες ταινίες του Γούντι Άλεν.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Woody Allen
ΣΕΝΑΡΙΟ: Woody Allen
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Cate Blanchett, Alec Baldwin, Peter Sarsgaard, Sally Hawkins
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 98 λεπτά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου